W Zielone Świątki
Pod postacią języków ognistych, w świetle i tchnieniu szalonej radości zstąpił Duch Święty na apostołów. Jego płomieniem objęci rybacy, świat cały w Kościele Chrystusowym zgromadzili.
Czytaj dalej „Zamieszkaj”Zamieszkaj
Kim jest dla mnie Duch Święty?
Po prostu: Chrystus
Rzadko wypowiadam się na temat skandali seksualnych w Kościele. Uważam, że nie ma tu wiele miejsca na słowa, trzeba działać. Wobec tych tragedii stać mnie dziś jedynie na łzy, bezradne „przepraszam” i palącą nadzieję na jak najszybsze pociągnięcie do cywilnej odpowiedzialności wszystkich przestępców.
Czytaj dalej „Po prostu: Chrystus”DPS
Szkoła medytacji
„Medytację powinniśmy rozpocząć przede wszystkim od uświadomienia sobie naszej nicości i bezbronności wobec Boga. To przeżycie nie musi być smutne i zniechęcające. Przeciwnie, może być pełne głębokiego spokoju i radości, skoro prowadzi nas do bezpośredniego kontaktu ze źródłem wszelkiej radości i wszelkiego życia.
Czytaj dalej „Szkoła medytacji”Jedna trzecia za mną
Tegoroczne urodziny spędziłem w Domu Pomocy Społecznej w Bochni.
Czytaj dalej „Jedna trzecia za mną”Nadszedł dzień
Ciekaw jestem jak spędzacie te przedziwne święta. Czy przyszedł? Czy przyjdzie? Czy tęsknicie? Czy znajdujecie radość w tym całym trudzie epidemicznych zmartwień?
Czytaj dalej „Nadszedł dzień”Rozścielone tuniki
„Przychodzi zaś nie z dumą i przepychem jak ten, co chciwie szuka sławy. On „nie będzie się spierał ani krzyczał i nikt nie usłyszy Jego głosu”. Będzie natomiast cichy i łagodny, lichego odzienia i skromny w urządzaniu wystawności swojego wejścia. (…)
Czytaj dalej „Rozścielone tuniki”Niezbadany
Dziś Łazarz wstaje z grobu. Dziś Jezus wzrusza się głęboko i płacze. Nie dają spokoju pytania: Dlaczego Jezus zwlekał? Dlaczego nie przyszedł wcześniej, by uzdrowić przyjaciela? Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł? Jezus odpowiada stanowczo: Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej.
Czytaj dalej „Niezbadany”Spokój zasianego pola
Otwieram okno. Cisza jak makiem zasiał. Od tygodnia gwarne stare miasto odpoczywa. Albo czeka. Wirus przyniósł ze sobą nieznaną pustkę, w której więcej jest pytań niż jasności co dalej. Jest niewidoczny, a zatrzymał nasz galopujący świat. Czytaj dalej „Spokój zasianego pola”
