Blog bez pośpiechu. Prosty jak słowo. O Słowie pisany. Blog osobisty, ale nie o mnie w nim chodzi. Dobrego słuchania.
Dziś Łazarz wstaje z grobu. Dziś Jezus wzrusza się głęboko i płacze. Nie dają spokoju pytania: Dlaczego Jezus zwlekał? Dlaczego nie przyszedł wcześniej, by uzdrowić przyjaciela? Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł? Jezus odpowiada stanowczo: Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej.
Czytaj dalej „Niezbadany”
Otwieram okno. Cisza jak makiem zasiał. Od tygodnia gwarne stare miasto odpoczywa. Albo czeka. Wirus przyniósł ze sobą nieznaną pustkę, w której więcej jest pytań niż jasności co dalej. Jest niewidoczny, a zatrzymał nasz galopujący świat. Czytaj dalej „Spokój zasianego pola”
Myślę o Piotrze, Jakubie i Janie. Myślę o ich upadku na szczycie góry Tabor. O zaciśniętych z przejęcia powiekach, które nie dały schronienia przed otulającym blaskiem chwały. Modlitwa zazwyczaj jest „rozmową z Bogiem”, ale co mówić kiedy Bóg jaśnieje jak słońce? Może była to modlitwa płomienna (łac. oratio ignita), o której pisał Jan Kasjan (IV/V w.): Czytaj dalej „Oratio ignita”
Odwiedziliśmy z braćmi wystawę fotografii World Press Photo 2020. Zachwycające zdjęcia snuły opowieść o ludzkim dramacie. Każdego roku zastanawia mnie ta fascynacja krwią i łzą. Kataklizmy, skrajne ubóstwo, przemyt, przemoc, niemoc. Piękno człowieka subtelnie skryte za jego kruchością i cierpieniem. Za rok pojawią się zapewne zdjęcia opustoszałych metropolii, które wstrzymują oddech przed rozprzestrzeniającą się dziś epidemią. Będziemy mogli podziwiać pustkę, chłód i grozę. Czytaj dalej „Wielki Post ’20”
Dziś rozpoczyna się w Kościele katolickim Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Wczoraj miałem przyjemność i przywilej zjeść śniadanie z chrześcijanami różnych wyznań. Z braterskim podziwem słuchałem Romka – pastora protestanckiego Kościoła zielonoświątkowego. Jego miłość do Boga i fascynacja Bożym Słowem rozpaliły moją wiarę. Potrzebujemy siebie nawzajem. Czytaj dalej „Jedno”
Chrzest Pana Jezusa w Jordanie.
Jezus i Jan stoją w brudzie Jordanu. Nie jest to krystalicznie czysty strumień rwącej, źródlanej wody. Jezus prosi o chrzest. Chrzciciel nie wyraża zgody. Czytaj dalej „Chrzest Jana”
Dziś święto ludzi, którzy żyli wśród gwiazd, a więc znów będzie o nocy. Mędrcy ze Wschodu musieli być ludźmi nocy. Czytaj dalej „Życie wśród gwiazd”
Rok 2020.
Niewyspanie, pobolewająca głowa, depresyjna pogoda. Po pierwszym poranku Nowego Roku budzi się we mnie pewne podejrzenie, że ów rok nie przyniesie samych sukcesów, nieustającego szczęścia, radości i spełnienia marzeń. Nie żebym sobie i Wam tego nie życzył. Czytaj dalej „Nocny rok”
Spacerując wczoraj po krakowskich plantach wyrósł przede mną, jak spod ziemi, niewyraźny olbrzym szarej codzienności. Przecieram oczy ze zdumienia, a on bez trudu, jakby od niechcenia, obezwładnia świąteczny nastrój. Czytaj dalej „Magia świąt”
W jednej ze staropolskich pieśni adwentowych anioł Gabriel przychodzi do Maryi, gdy ta „psałterz czytała”. Znacie tę pieśń? Ile razy wybrzmiewa ona w naszej bazylice, tyle razy na twarzach braci rysuje się delikatny uśmiech powątpiewania. W naszych głowach pojawia się obraz Maryi, która klęczy przed aniołem ze starannie złożonymi rękami, a na klęczniku ma rozłożony modlitewnik. Nie zrozumcie mnie źle, nie mam nic do modlitewników, a tym bardziej do psałterza, ale spróbujmy ten mocno średniowieczny obraz przenieść kilkanaście wieków wstecz – do Judei, w której panuje Herod Wielki. Czytaj dalej „Psalm o Bożym Narodzeniu”
