Jest bardzo blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim. Niezawodne. Niezmienne. Przedobre. I bardzo łagodne. Bardzo. Krystalicznie czyste. Otula jak puch i strzeże jak miecz. Daje cień i wytchnienie. Wie wszystko i nie unosi się pychą. Łączy niemożliwe. Delikatnym podszeptem stawia zdecydowane granice. Można się śmiało oprzeć i odetchnąć z ulgą. Przemienia, nie tracąc tego co istotne. Przenika do szpiku, zaprowadzając wolność. Przeprowadza przez noc, bo godne jest zaufania. Jeśli rani, to zawsze leczy. A kiedy oczyszcza – daje wzrost.

Słowo.

rz 10.8-13