Blog bez pośpiechu. Prosty jak słowo. O Słowie pisany. Blog osobisty, ale nie o mnie w nim chodzi. Dobrego słuchania.
Zamieszczam moją facebookową relację z dwutygodniowej podróży po Europie. Razem z kilkoma braćmi z trzech krajów przemierzaliśmy region wzdłuż Renu, odwiedzaliśmy miejsca i wspólnoty tryskające Bożym życiem. Nie obyło się bez komplikacji i niejednokrotnej zmiany planów..
Czytaj dalej „REN-UNION”
Wczoraj wróciłem z dwudniowej konferencji Strefa Zero. Był to czas doświadczania Bożej obecności. Doświadczania życia w Bogu. Czytaj dalej „Strefa Zero 2019”
Historia dobrze znana. Pieniędzy mieli pod dostatkiem. Nie wiedzieć czemu jeden z braci buntuje się i ucieka z domu. Drugi zostaje, ale wzrasta w poczuciu krzywdy. Zdrada. Opamiętanie. Zazdrość. Przebaczenie. Na opowieść z dzisiejszej Ewangelii chcę spojrzeć możliwie prosto. Czytaj dalej „Prosta historia”
Nie ustaje dyskusja nad tym jak pojemny jest Kościół. Przybiera coraz to nowe odsłony: Które grupy społeczne się jeszcze w nim mieszczą, a które już są poza? Która partia jest „kościelna”, a która „anty-kościelna”? Kogo przyjmować do wspólnoty, a gdzie wmurować znak STOP? Jak rozmawiać z tymi, którzy sami stawiają siebie gdzieś na peryferiach, albo wręcz już poza granicą Kościoła? Czytaj dalej „Na granicy Kościoła”
Wczoraj zakończył się Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan.
Na początku studiów, kiedy moja wiara wchodziła w fazę obojętności, a motywacja chodzenia na niedzielną mszę gasła w oczach, spotkałem Czytaj dalej „Przynaglani”
Niby nieznani, a przecież dobrze znani,
niby umierający, a oto żyjemy,
jakby karceni, lecz nie uśmiercani,
jakby smutni, lecz zawsze radośni,
jakby ubodzy, a jednak wzbogacający wielu,
jako ci, którzy nic nie mają, a posiadają wszystko. Czytaj dalej „a jednak”
Kiedy przychodzi Duch Święty, wydarza się dużo dobra. Często towarzyszą temu różne doświadczenia. Bywa upojna radość, bywa wszechogarniający pokój, czasem tańczyć się chcę, a czasem jest doświadczenie głębokiego odpoczynku. Czasem chce się śpiewać, a czasem płakać w skrusze serca. Czasem tak, a czasem inaczej. Często pozornie nic się nie wydarza, a owoce widać po czasie. Czytaj dalej „Dar języka”
