Blog bez pośpiechu. Prosty jak słowo. O Słowie pisany. Blog osobisty, ale nie o mnie w nim chodzi. Dobrego słuchania.
Otwieram okno. Cisza jak makiem zasiał. Od tygodnia gwarne stare miasto odpoczywa. Albo czeka. Wirus przyniósł ze sobą nieznaną pustkę, w której więcej jest pytań niż jasności co dalej. Jest niewidoczny, a zatrzymał nasz galopujący świat. Czytaj dalej „Spokój zasianego pola”
Przyjdź Panie, i dłużej nie zwlekaj. Czytaj dalej „Przyjdź!”
Zapraszam, śmiało, niech się Pani rozgości. Czytaj dalej „Majowe rozmowy”
Małymi krokami jest niebo wyścielone, Czytaj dalej „bruk nieba”
Biegł. Leciał. Przyspieszał. Miał bardzo dobry czas. Zaliczał kolejne bazy, zdobywał kolejne punkty. Chciał koniecznie dobiec do końca. Jakaż w nim była gorliwość! Czytaj dalej „lecim”
Siedział przy bramie, tam gdzie zawsze. Jego obecność w tym miejscu była tak oczywista, że prawie niezauważalna. Jego imię znali wszyscy, ale nikt do niego już się tak nie zwracał. Czytaj dalej „potknięcie”
Lotnisko w Monachium. Szósty lot w tym tygodniu. Przeszklona hala przylotów. Albo odlotów. Nie wiem dokładnie, bo ludzie biegają we wszystkie strony. Wraz z nimi biegają minuty. Spóźniony przylot. Spóźniony odlot. Spóźnionego pasażera wołają przez głośnik. Spóźniona odprawa. Spotkanie przesunięte. Spóźnione pożegnanie. Jedno jest pewne. Czytaj dalej „munich”
